Opvang binnen het eigen netwerk, in de eigen buurt of gemeente is voor kinderen met problemen thuis verre te verkiezen boven uithuisplaatsingen naar pleeggezinnen en tehuizen. Het is goed nieuws dat dit steeds vaker gebeurt, ook in het Rijk van Nijmegen. De organisatie Buurtgezinnen zet hulp van andere gezinnen in om ervoor te zorgen dat kinderen thuis blijven kunnen wonen. Mochten kinderen toch uit huis moeten, dan doet Janine Wolven van Pleegzorg entrea lindenhout er alles aan om deze kinderen opvang in hun eigen netwerk en omgeving te bieden.
Lichtheid
Broers gaat twee keer bij een gezin op bezoek om duidelijk te krijgen wat de vraaggezinnen nodig hebben en wat de steungezinnen willen doen. Voor een match kijkt ze naar de wijk waarin gezinnen wonen, naar de kinderen en hun leeftijden, en welke tijden men wil en kan. Daarnaast betrekt ze de interesses en hobby’s van kinderen en ouders erbij.
Broers: „De eerste twee maanden is de proefperiode. Aan het einde ervan evalueren we samen met de gezinnen of de plaatsing voor iedereen goed werkt. Daarna komen we elk half jaar bij elkaar. Voor vragen kunnen de gezinnen natuurlijk altijd bij ons terecht. Na twee jaar houdt de bemoeienis van Buurtgezinnen op, maar vaak gaan de gezinnen gewoon verder, behalve natuurlijk in geval van verhuizing of ziekte. Zowel vraaggezinnen als steungezinnen vinden het contact met elkaar positief en verrijkend. In het eerste jaar kon ik vijftien paren gezinnen koppelen en nu jaarlijks vijfentwintig tot dertig. Er is nu een coördinator bij, dus we kunnen groter groeien.” Wat Broers vooral benadrukt is de lichtheid en het positieve van Buurtgezinnen. „Het voelt niet zwaar voor de steungezinnen. Ze krijgen de problemen minder mee, doen leuke dingen, geven veel positiefs mee aan de kinderen en een ander perspectief. Ze zijn geen hulpverleners, maar net als buren of vrienden informele hulp.”
Openheid
Er zijn geen speciale eisen aan steungezinnen. „We vragen van hen openheid en respect, compassie zonder oordeel. De gezinnen geven dat wederzijds aan elkaar. Ik vind de manier van omgang van de gezinnen heel bijzonder om te zien. De moeder van een steungezin vertelde dat ze het heel zwaar vond om alle narigheid te horen die moeder en kinderen van het vraaggezin meemaakten. De moeder van het vraaggezin reageerde begripvol. ‘O, dat snap ik. Wij zijn eraan gewend, maar voor jou is het nieuw. Ik vertelde het zodat jullie snappen waar mijn kind in zit, en jullie bepaald gedrag beter begrijpen’. Ze spraken toen samen af dat als er wat speelt de vraagmoeder de vader van het steungezin belt.”
Broers besluit: „We hebben goed contact met pleegzorg. Wij zijn bij de informatieavonden voor aspirant-pleegouders. Voor gezinnen die pleegzorg te zwaar vinden is Buurtgezinnen een prachtig alternatief. Net zo goed zijn er ook steungezinnen die na de goede ervaringen als buurtgezin zich als pleeggezin aanmelden. Die vinden dat ze wel wat meer kunnen doen.”