De raadszaal van de gemeente Nijmegen puilde uit voor de toekenning van de Burgemeester Dalesprijs aan Mariët Mensink. Koen Liefrink, secretaris bij het COC Regio Nijmegen, reikte de prijs uit, die bedoeld is voor mensen of organisaties die strijden tegen discriminatie. Mariët Mensink woont sinds 1972 in Nijmegen, waar ze psychologie studeerde. Nadat ze vijfentwintig jaar als clown actief was, begon ze in 2010 met haar maatschappelijk werk. Ze werkte voor mensen zonder papieren bij meerdere organisaties en richtte Stichting KUS op, die met hulp van kunstvormen mensen bij elkaar brengt. Deze stichting richt zich vooral op buurten waar veel diversiteit is en mensen wonen met minder opleiding en geld.
Waar denk je als eerste aan als je kijkt naar al het werk dat je gedaan hebt?
„Het belangrijkste wat ik deed is het Wereldvrouwenhuis Mariam van Nijmegen oprichten, samen met Maria van den Muijsenbergh. Ik ben er bijna vijf jaar coördinator geweest. Het is een huis voor vrouwen zonder verblijfspapieren. Als hun asielverzoek wordt afgewezen dan worden asielzoekers op straat gezet: je moet terug. Ook vrouwen. De meesten kunnen niet terug, durven niet terug. En dan staan ze op straat met niets. Dat mag niemand gebeuren, maar zeker vrouwen niet. Het huis geeft tijdelijk onderdak en een programma om hen te helpen hun leven in eigen hand te nemen. Met taalles, weerbaarheid, medische les en creatieve lessen.”
Wat vind je belangrijk bij het helpen van mensen?
„Ik woon al veertig jaar in de Kolpingbuurt, een arbeidersbuurtje bij het Goffertpark. Ik woon er graag. Er wonen mooie, hulpvaardige mensen. Een groot deel heeft niet veel opleiding en/of heeft niet veel geld. Er was een serie over de Kolpingbuurt. Daarin waren de meest kleurrijke mensen te zien. Misschien is het ook u opgevallen hoe er vaak neerbuigend over de mensen gepraat werd. Als je mensen wilt helpen moet je naast hen staan, je niet meer voelen dan zij.”
Wat zou jij mensen willen meegeven?
„Mensen gelijk behandelen is iets waar je alert op moet zijn en elkaar mee kunt helpen. Als coördinator van het Wereldvrouwenhuis kreeg ik de post voor de vrouwen, vaak van advocaten of het ziekenhuis. Ik maakte die open om te kijken of het haast had of kon wachten tot de wekelijkse huisvergadering. Tot een begeleidster van een vrouw me wees op de privacy van de vrouwen, haar vrouw vond dat niet fijn. Mijn eerste reactie inwendig was: ‘Ja maar ik heb het al zo druk, ik kan toch niet voor elke brief meteen naar een vrouw toe, terwijl het niet altijd urgent is, maar soms wel.’ De oplossing die ik al snel vond was het probleem aan de vrouwen voorleggen en vragen of ik de brieven mocht openen. Schande dat ik dat eerder al niet gedaan had. Behalve bij die ene vrouw mocht het bij iedereen.
Als coördinator bij de Stichting Noodopvang Vluchtelingen Nijmegen hadden we een gast die het leuk vond om zijn haar heel fel te kleuren. Zeer opvallend, terwijl hij geen verblijfspapieren had. Gewoon uit praktisch oogpunt, als ongedocumenteerde wil je toch niet de aandacht trekken leek me, zei ik hem dat het misschien beter was minder opvallend te zijn. Zijn begeleider, die dat hoorde, was zeer verontwaardigd en stuurde een nare e-mail naar mij. De man zelf heeft het me nooit kwalijk genomen, we hebben nog steeds goed contact en hij is gelukkig gewoon zichzelf gebleven.
In beide situaties zat ik verkeerd en werd ik daar door anderen op gewezen. Dat is goed dat we dat doen voor elkaar. Wel fijn als we dat op een vriendelijke manier kunnen doen en we ervan uitgaan dat mensen, ook mensen die niet in ons wereldje zitten, het meestal niet slecht menen, maar onnadenkend zijn of te weinig informatie hebben.”
Burgemeester Dalesprijs
Ter gelegenheid van zijn 25-jarig bestaan heeft het COC Regio Nijmegen in 1996 de Burgemeester Dalesprijs in het leven geroepen. Deze prijs is bedoeld ter onderscheiding van mensen of organisaties die in het Rijk van Nijmegen op vrijwillige basis en op zeer persoonlijke en voorbeeldige wijze gestalte hebben gegeven aan artikel 1 van de Grondwet, het artikel dat het beginsel van non-discriminatie verwoordt. De prijs is bedoeld voor personen of groepen in het Rijk van Nijmegen die zich opvallend hebben ingezet voor emancipatie van minderheden, gelijke behandeling van achtergestelde groepen en/of de bestrijding van discriminatie. De prijs wordt jaarlijks in januari uitgereikt. Bij de prijs hoort een oorkonde en een bedrag van € 500,-.