Dinsdagmiddag. Onze schooljeugd zit in tweetallen of groepjes, ze kletsen, kaarten, eten hun brooddoos leeg, hebben net een panini gekocht bij onze ‘gezonde keuken’. Onze school is sinds de zomer ‘mobielvrij’. Al vanaf de eerste dag viel me op dat leerlingen meer rondkeken, meer gericht waren op anderen. Als docent heb ik soms surveillance. Ik zie niemand op de mobiel en als ik het navraag bij de conciërges, die elke dag rondlopen, zeggen ze dat ze de afgelopen 2 maanden slechts één leerling hebben ‘betrapt’. Leerlingen lijken er gemakkelijker mee om te gaan dan de schoolleiding dacht.
Het voelt als vanouds, toen ik zelf op school zat. Ik zie geen verschil in hoe wij met elkaar lachten, elkaar nodig hadden, opzochten. Ik bemerk wél tegenstrijdigheden: leerlingen maken foto’s van elkaar maar willen geen familiefoto meenemen voor een opdracht in mijn les. Ze zien foto’s en filmpjes van over de hele wereld maar durven niet in een gastgezin van onze uitwisselingsschool in Frankrijk. Dat is onbekend, eng, zelfs als ze van te voren uitgebreid kunnen kennismaken via Facebook. Ze staan voortdurend in contact met de wereld maar durven niet te bellen, veel te spannend.
Ik was in de jaren zeventig op school. Was er toen minder angst, minder wantrouwen? Omdat je geen mobiel had met beelden of berichten van over de hele wereld? Ik vertel dat alles wat goed gaat meestal niet in het nieuws komt maar wél de praktijk is van alledag. Ik moedig mijn leerlingen aan om hun wereld te verruimen, vertrouwen te hebben in zichzelf en de ander, laat foto’s zien van onze uitwisselingsreizen.
‘Relatie gaat voor prestatie’ is het motto van onze school. Docenten zijn uit op goed contact met leerlingen en een goede werksfeer. Leerlingen zijn in de les wél onbevangen. En soms doen ze bijzondere dingen. Enkelen hebben met een campagne op school laten zien dat je je kunt verenigen in tijden waarin er grote spanningen zijn tussen bevolkingsgroepen. Deze islamitische en Joodse jongeren vertellen over hun eigen gevoelens en hebben allen een mening over het Israëlisch-Palestijns conflict. Ze roepen op om op zoek te gaan naar overeenkomsten ondanks de meningsverschillen, om bij ernstige conflicten toch naar elkaar te luisteren. Laten we aan deze jongeren een voorbeeld nemen.