Oude tijden herleven. Gewapend met spandoeken, kartonnen actieborden en vlaggen gaat Nijmegen weer de straat op en protesteert. Nadat eerder al de gele hesjes van zich lieten horen, volgen nu de klimaatmarsen elkaar in hoog tempo op. Wekelijks voert een groeiend aantal scholieren en studenten actie voor een beter klimaatbeleid. De gemiste lesuren nemen ze voor lief, de toekomst van de aarde nemen ze des te serieuzer. De landelijke klimaatmars in Amsterdam op 10 maart moet uitmonden in een massaal protest en een dringende oproep aan de regering om alles te doen tegen de dreiging van klimaatverandering. Aan de Nijmeegse actievoerders zal het niet liggen, zij zijn van de partij als op die dag op de Dam om 13.00 uur het startschot klinkt.

De controverse over de uitbreiding van Lelystad Airport treft ook Gelderland. De vliegtuigen moeten laag vliegen om onder de vlieghoogten van de Schipholroutes te blijven. Met alle overlast tot gevolg. Maar de Gelderlanders houden hun poot stijf. De provincie en alle gemeenten reageerden met een kristalhelder ‘nee’ tegen het luchthavenbesluit van minister Cora van Nieuwenhuizen. Ze willen dat de kwaliteit van de leefomgeving centraal staat in de discussie. Ondertussen groeit het verzet tegen de uitbreiding. De bewonersgroepen, verenigd in de Samenwerkende Actiegroepen Tegen Laagvliegen, noemen de plannen van de minister voorbarig en onwettig en dreigen naar de rechter te stappen als het definitieve besluit in mei ongunstig uitpakt.

Kijken met oogkleppen op en zonder blik op het brede plaatje: tunnelvisie. Veel politici worden met dit verwijt om de oren geslagen. Nu is Theo de Wit van de PvdA-Nijmegen ook een politicus, maar dat verwijt legt hij koeltjes naast zich neer: zijn tunnelvisie is echt een visie op tunnels in Nijmegen. De Wit diende een motie in. Hij wil meer ongelijkvloerse kruisingen zoals tunnels om auto- en fietsroutes te scheiden, om zo de doorstroming en verkeersveiligheid te verbeteren. De Wit wil dat de fietser lekker kan doorrijden. Helaas had de meerderheid van de gemeenteraad wel oogkleppen op en verwierp zijn motie.

Het geld moet op het voetbalveld staan, oreerde Johan Cruijff al eens. Als dat zo is, en wie durft de grootmeester tegen te spreken, dan is het slecht gesteld met Nijmegens betaaldvoetbalclub NEC. Sinds 2010 is de totale transferwaarde van alle spelers niet zo laag geweest. Als de club morgen de hele selectie verkoopt, levert dat een magere 6,2 miljoen euro op. Een fooi in de voetballerij. In 2011 tikte de club nog een waarde aan van 19,5 miljoen euro. Het is symptomatisch voor een club in verval. NEC, de club van de tiende stad van Nederland, bungelt in de onderste regionen van de eerste divisie. Het genuil van de supporters, de trouwe honden in de Bloedkuul, overstijgt het geforceerde optimisme van de clubleiding. Alles en iedereen hoopt dat miljardair Marcel Boekhoorn met een mega-investering de zaak gaat redden. Maar Boekhoorn is een investeerder, en een hele slimme ook. Hij weet dondersgoed dat elke euro die hij in de club steekt, niet terug te verdienen is. Met sentimenten is de club niet te redden.

auteur: Erik Janssen


U kunt reageren op dit artikel via een e-mail naar redactie@denijmeegsestadskrant.nl