Jeugdzorg in Nijmegen: wachten, wachten in de psychiatrische jeugdzorg

Sander Janssen, gezinscrisisbehandelaar bij Karakter, academisch centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie, loopt voortdurend aan tegen wachtlijsten. Als gezinsbegeleider werkt hij met intensieve thuisbehandeling. Daarbij krijgt een jongere met bijvoorbeeld eetproblemen of suïcideneigingen hulp samen met het gezin eromheen.

„Ons traject om de crisissituatie aan te pakken en te stabiliseren en onderling meer vertrouwen en verbinding te creëren duurt vier maanden”, legt Sander Janssen uit. „Daarna is een vervolgtraject nodig. Maar overal zijn wachtlijsten, van maanden tot een jaar, ook bij Karakter zelf. De jongeren kunnen in de tussentijd gemakkelijk terugvallen. Het wachten begint al bij de sociale wijkteams, die het vervolgtraject moeten goedkeuren. Dat wisselt per stad. Nijmegen heeft zeer lange wachttijden.” Sinds 1 januari 2022 zijn de wijkteams vervangen door buurtteams voor volwassenen en een speciaal buurtteam Jeugd en Gezin. Janssen merkt maar geringe verbetering. „Ze moeten achterstanden wegwerken en er is veel bureaucratie.”

Het overhevelen van de jeugdzorg naar de gemeenten in 2015 is met een grote bezuiniging gepaard gegaan. „Vaak kom ik in een gezin waar al allerlei therapeuten geweest zijn en het vertrouwen in hulpverleners weg is. Jongeren zijn ernstiger ontspoord.” De overgang naar de gemeenten bracht ook goede dingen: „Karakter zet nu in op crisishulp thuis en dat geeft betere resultaten dan de vroegere opnames van een half jaar. Die kostten klauwen met geld en er was veel terugval doordat er niets aan de thuissituatie werd gedaan. In ernstige situaties is ook nu opname nodig. Daar staat twee weken voor. Omdat het nu om de meest complexe situaties gaat is er echter nauwelijks doorstroming en zitten jeugdigen er maanden langer.”