Wanneer we een product kopen, bijvoorbeeld een tv, dan gedragen we ons als consument. We consumeren, letterlijk betekent dat: we verbruiken. We doen dat voor een prijs die we willen betalen en voor een stukje genot dat we ervoor terugkrijgen. Hierop draait de Nederlandse economie. Zonder consumenten en het vertrouwen dat wij hebben in het ruilen van geld voor producten komt het land tot stilstand.
Maar na een tijdje gebeurt er iets: het product is op, kapot of niet meer bruikbaar, dus weg ermee. Onze consumptie is over, geen honger meer. Die prachtige, glanzende tv is geen product meer en krijgt een nieuwe naam, afval. We willen er niets meer mee van doen hebben. Raar eigenlijk, en ook onverantwoord. Het duurzaamheidsideaal waar steeds meer mensen zichzelf op laten voorstaan, breekt hier af. Het begrip bij iedereen, bij elke consument, dat op het moment dat je koopt je medeverantwoordelijk bent voor het afval dat die aankoop creƫert, is nog veel te laag. De afvalberg die Nederland gezamenlijk elk jaar weer opbouwt, haalt astronomische hoogten.
Aan afval zitten vele aspecten. Deze special gaat in op hoe de afvalstromen in Nijmegen verlopen, wie ze verwerkt, hoe groot ze zijn, hoe we afval scheiden, aan recycling doen en de problemen met plastic afval. De rol van de producenten komt aan bod. U leest een dagboek van een van onze redacteuren die een serieuze poging startte om plasticloos te leven. Eerder ging Nila Patty dezelfde uitdaging aan. Op onze website vindt u onder meer haar zes gouden tips.
Er zijn sexyer onderwerpen te bedenken in deze donkere decembermaand. Maar als een maand de ultieme consumptiedrift weerspiegelt, is het deze wel. Het Nederlandse afvalprobleem ligt straks onder de kerstboom.